.horka

tma.
jesenny vecer, tak strasne jesenny.
jesen v dusi, tentokrat nie farebna. nie farebne listy tancujuce vo vetre. ani to, co po nich zostava v jesennych mlakach. nieco medzi. prazdne konare, cierne a mlkve, prazdne, suche a smyklave po dazdoch. vsetko naraz. hladiace do neba. veriace v jar. nieco ako ja.
horka cokolada. nikdy nehryziem cokoladu, ale teraz sa neda. silou hryziem do stvorcovych tabliciek. tvrda. ako kazda horka. vyplna mi vsetky nerovnosti na zuboch. akoby to bol zhmotneny smutok.
smutok. taky, o ktorom sa nerozprava. nema dovod byt osobny, napriek tomu je tak strasne blizko. dotyka sa zivej duse. stratena.
odchadzas. robis dobre, myslis si. viem. rozumiem. ale moj siesty zmysel sa oklamat neda. rozumom, tusim ani srdcom nie. opustas vela, aby si ziskala - kto vie co? kto vie...
nemam pravo povedat jedine slovo. mam pravo prezit to vsetko, dopit do dna to prazdne miesto. dopit. vyplnit - neda sa. neda.
co boli, to preboli. asi to ani nechcem.
v dlani mi zostala alobalova gulocka. horka cokolada.